نژاد سگ دوبرمن پینچر (Doberman) در اواخر قرن نوزدهم در آلمان بوجود آمد و بیشتر به عنوان سگ نگهبان پرورش داده شد. اصل و نسب دقیق این نژاد ناشناخته است اما تصور می شود آن ها ترکیبی از چندین نژاد سگ از جمله روتوایلر، سیاه و تان تریر، و ژرمن پینچر می باشند.
این مطلب توسط پت شاپ آنلاین پتیسما برای شما نوشته شده تا با ویژگی های شخصیتی دوبرمن، غذای سگ دوبرمن، ارتباط او با حیوانات دیگر آشنا شوید و هر آنچه باید درباره مراقبت و نگهداری نژاد دوبرمن بدانید را در این مطلب بخوانید.
جثه و اندازه سگ دوبرمن
قد نرها 26 تا 28 و قد ماده ها 24 تا 26 اینچ است.
نرها و ماده ها 60 تا 80 پوند وزن دارند. نرها کمی بزرگتر از ماده ها هستند.
نژاد دوبرمن چه شخصیتی دارد؟
یک سگ فوق العاده باهوش و بسیار فعال می باشد و این همان موضوعی است که هنگام خریدن دوبرمن پینچر، متوجه اش می شوید. همچنین یک سگ بسیار وفادار و قابل اعتماد دارید که با اعضای خانواده بازی کرده و سرگرم کننده است. آن ها یک محافظ طبیعی هستند که وقتی فکر می کنند خانواده شان در معرض تهدید قرار دارند، به سرعت وارد عمل می شوند ولی بدون دلیل، هرگز پرخاشگری نمی کنند.
نژاد دوبرمن دوست دارد از نظر جسمی و ذهنی مشغول باشد. به سرعت یاد می گیرند و آموزش آن ها نیز آسان است. از آنجایی که سرعت یادگیری آن ها خیلی سریع است، تازه و جالب نگه داشتن مطالب آموزشی، کاری چالش برانگیز می باشد. آن ها می توانند ایده خودشان را در مورد چیزها داشته باشند اگرچه که معمولاً در برابر مالک و صاحبی که رهبری منسجم و مهربان دارد، بیش از حد سرسخت و خودرأی نیستند.
مدتی طول می کشد تا Dobie کاملاً بزرگ شود. آن ها تا 3 الی 4 سالگی به همان صورت توله سگی می مانند. خلق و خوی این حیوان تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله وراثت، تربیت، و اجتماعی شدن قرار می گیرد. توله سگ هایی با خلق و خوی خوب، کنجکاو و بازیگوش هستند و تمایل دارند به مردم نزدیک شده و در آغوش آنان باشند. ملاقات با والدین، خواهر و برادر، یا سایر اعضای خانواده سگ نیز ممکن است برای ارزیابی این موضوع مفید باشد که یک توله سگ در زمان بزرگ شدن، چگونه خواهد بود.
همانند همه سگ ها، Dobie نیز در جوانی به اجتماعی شدن اولیه نیاز دارد: قرار گرفتن در معرض افراد گوناگون، مناظر، صداها و تجربیات مختلف. اجتماعی شدن این حیوان به شما کمک می کند مطمئن شوید که توله سگ تان بعداً به یک سگ خوب تبدیل خواهد شد.
ثبت نام آن ها در کلاس باغ پرورش توله سگ می تواند یک شروع عالی باشد. دعوت از بازدیدکنندگان بطور منظم، بردن توله سگ به پارک های شلوغ و فروشگاه هایی که اجازه ورود سگ را می دهند، و گردش های آرام برای دیدن همسایگان نیز به آن ها کمک می کند تا مهارت های اجتماعی شان را تقویت نمایند.
نکاتی برای سلامتی سگ دوبرمن
Dobie ها بطور کلی سالم هستند اما مانند همه نژادها، مستعد ابتلا به برخی شرایط و عارضه های سلامتی هستند. همه Dobie ها به یک یا تمامی این بیماری ها مبتلا نمی شوند اما اگر به خرید این نژاد فکر می کنید مهم است که نسبت به این موارد آگاه باشید.
- بیماری فون ویلبراند: یک اختلال خونی ارثی است. این بیماری در توانایی لخته شدن خون، اختلال ایجاد می کند. علامت اصلی، خونریزی بیش از حد پس از جراحت یا جراحی است. علائم دیگر شامل خونریزی بینی، خونریزی لثه، و یا خونریزی در معده یا روده می باشد. هیچ درمانی وجود ندارد و در حال حاضر تزریق خون از خون سگ های عادی تنها راه درمان است. با این حال بیشتر سگ های مبتلا به بیماری فون ویلبراند می توانند زندگی عادی داشته باشند. دامپزشک می تواند سگ شما را برای این بیماری آزمایش کند. سگ هایی که دارای چنین شرایطی هستند، نباید پرورش داده شوند.
- دیسپلازی مفصل ران: این یک بیماری ارثی است که در آن، استخوان ران بخوبی درون مفصل ران قرار نمی گیرد. بعضی از سگ ها درد و لنگیدن را در یک یا هر دو پای عقبی نشان می دهند اما برخی دیگر هیج گونه علائم ظاهری ناراحتی را از خود بروز نمی دهند. (غربالگری اشعه ایکس مطمئن ترین راه برای تشخیص این مشکل است.) در هر صورت، آرتریت می تواند با افزایش سن سگ ایجاد شود. سگ های مبتلا به دیسپلازی مفصل ران نباید پرورش یابند.
- آتروفی پیشرونده شبکیه (PRA): این مشکل، یکی از خانواده بیماری های چشمی است که با زوال تدریجی شبکیه همراه است. سگ های مبتلا در اوایل بیماری، شب کور می شوند. با پیشرفت بیماری، بینایی خود را در طول روز نیز از دست می دهند. بسیاری از سگ های آسیب دیده تا زمانی که محیط اطرافشان ثابت باقی بماند، بخوبی با دید محدود یا از دست رفته شان سازگار می شوند.
- کم کاری تیروئید: این یک اختلال در غده تیروئید است و تصور می شود باعث بروز بیماری هایی مانند صرع، ریزش مو، چاقی، بی حالی، لکه های تیره روی پوست، و سایر بیماری های پوستی می شود. با دارو و رژیم غذایی قابل درمان است.
- سندرم وابلر: سگ های دوبرمن مبتلا که مشکوک به یک بیماری ارثی هستند، از فشردگی ستون نخاعی ناشی از بی ثباتی مهره های گردنی یا کانال نخاعی ناقص رنج می برند. علائم شدیدتر آن، درد گردن و فلج شدن پاها می باشد. روش درمان¬جراحی بشدت مورد بحث است زیرا در برخی موارد، این بیماری حتی پس از چنین درمانی نیز ممکن است دوباره عود کند.
- کاردیومیوپاتی: این یک بیماری در عضله قلبی است که ماهیچه نازک و ضعیف می شود. مشخصه بارز آن انبساط یا گشاد شدن (اتساع) حفره های قلب است که منجربه بزرگ شدن غیرطبیعی قلب می گردد. این بیماری در نهایت منجربه نارسایی قلبی می شود زیرا عضله قلب آسیب دیده، آن قدر ضعیف است که نمی تواند خون را بطور موثر به بقیه بدن پمپاژ نماید. نوع درمان متفاوت است اما شامل تزریق اکسیژن، مایع درمانی، و یا درمان دارویی است که عملکرد قلب را بهبود می بخشد.
- آلبینیسم (سفیدی پوست): آلبینیسم یک بیماری ژنتیکی است که دوبرمن پینچر را تحت تأثیر قرار می دهد. آلبینو فقط یک سگ سفید نیست بلکه سگی دارای پوست و بینی صورتی و چشمان آبی یا روشن است. آلبینو به نور خورشید حساس بوده و می تواند از بیماری های مختلفی مانند سرطان و مشکلات چشمی رنج ببرد. سگ های آلبینو نباید پرورش یابند.
- آلوپسی جهش یافته رنگی: این وضعیت به پوشش بدنش مرتبط است که با رنگ آبی یا حنایی پوشش حیوان همراه می شود. این بیماری، Dobie های آبی و گاهی قرمز را تحت تأثیر قرار می دهد. اکثر سگ هایی که به این عارضه مبتلا هستند، با پوشش طبیعی متولد می شوند. اما علائم معمولاً از 4 ماهگی تا 3 سالگی ظاهر می گردند. همزمان با رشد و بلوغ سگ، موها شکننده شده و به دنبال آن ریزش مو به صورت تکه تکه رخ می دهد. فقط قسمت های آبی پوشش، تحت تأثیر قرار می گیرند. عفونت و التهاب ثانویه شایع است. این بیماری غیرقابل درمان است اگرچه که شامپوهای دارویی ممکن است به کاهش روند پوسته پوسته شدن و تسکین خارش کمک کنند.
- نارکولپسی (حمله در خواب): این یک اختلال عصبی است که به دلیل ناتوانی مغز در تنظیم الگوهای خواب و بیداری ایجاد می شود. سگ مبتلا به نارکولپسی ممکن است ناگهان احساس خواب آلودگی کند و در واقع به خواب برود. تحقیقات برای کشف درمان مناسب، در حال انجام است.
- اتساع معده و آماس شکمی: این مشکل، نفخ نیز نام دارد. این یک وضعیت تهدید کننده زندگی است که می تواند سگ های بزرگ با قفسه سینه عمیق مانند دوبرمن پینچر را تحت تأثیر قرار دهد. این امر بویژه در صورتی حقیقت می یابد که آن ها یک وعده غذایی بزرگ در طول روز بخورند، سریع غذا بخورند، بعد از غذا حجم زیادی آب بنوشند، و بعد از غذا بشدت ورزش کنند. نفخ در سگ های پیر، بیشتر شایع است. GDV زمانی رخ می دهد که معده با گاز یا هوا، ورم کرده و سپس پیچ بخورد. سگ قادر به آروغ یا استفراغ برای رهایی از شر هوای اضافی داخل معده اش نیست و این قضیه مانع بازگشت طبیعی خون به قلب می شود. بدین ترتیب فشار خون پایین آمده و سگ دچار شوک می شود. بدون مراقبت های فوری پزشکی، ممکن است سگ بمیرد. اگر سگ شما شکم متورمی داشته، بیش از حد بزاق ترشح کرده، و دائما قی می کند، باید به وجود نفخ شک کنید. آن ها همچنین ممکن است بی قرار، افسرده، بی حال، ضعیف، و دارای ضربان قلب سریعی باشند. در صورت مشاهده این علائم، خیلی مهم است که سگ خود را در اولین فرصت نزد دامپزشک ببرید.
چگونه از doberman مراقبت کنیم؟
دوبرمن پینچر برای خانه های حومه شهر و یا روستایی با فضایی برای جست و خیز، مناسب است. آن ها هر روز به ورزش زیادی نیاز دارند. این موضوع می تواند برای مالکانی که توانایی انجام این کار را ندارند، خسته کننده باشد. آن ها برای امنیت خود و همچنین تأمین ایمنی اشخاص و سایر حیواناتی که ناخواسته وارد محدوده چمن شان می شوند، به خانه ای با حیاط محصور شده ایمن نیاز دارند.
آن ها را نباید برای مدت طولانی تنها گذاشت یا به عنوان یک سگ بیرونی به حیاط خلوت فرستاد. همچنین نباید زنجیرشان کرد. Dobie باید بخشی از خانواده باشد و در تمام فعالیت های خانوادگی شرکت کند.
Dobie به اجتماعی شدن و آموزش اولیه نیاز دارد. مانند هر سگ دیگری، اگر در جوانی بدرستی اجتماعی نشود؛ احتمال دارد ترسو شده، نزاع کرده، و یا درگیر شود. اجتماعی شدن سریع این حیوان به شما کمک می کند مطمئن شوید که توله سگ تان به یک سگ خوب تبدیل شده است.
واکنش عموم مردم به Dobie اغلب به صورت ترس است. پس عاقلانه است که نسبت به این موضوع حساس باشید و Dobie را در مکان های عمومی در بغل گرفته و یا نزدیک خودتان نگه دارید.
غذای سگ دوبرمن
مقدار معمول غذای سگ دوبرمن به صورت روزانه: 2.5 تا 3.5 فنجان غذای خشک باکیفیت که به 2 وعده تقسیم می شود.
توجه: اینکه سگ بالغ تان چقدر غذا می خورد به اندازه، سن، هیکل، متابولیسم، و سطح فعالیتش بستگی دارد. سگ ها نیز شبیه انسان ها هستند یعنی اینکه هر کدام به مقدار متفاوتی غذا نیاز دارند. شایان ذکر است که یک سگ بسیار فعال، بیشتر از یک سگ تنبل کاناپه ای به غذا احتیاج دارد. کیفیت غذای سگی که خریداری می کنید نیز در حجم غذا خوردن حیوان، تفاوت ایجاد می کند. هرچه غذای سگ بهتر باشد، او را بیشتر به خوردن تشویق می کند و شما هم کمتر مجبور می شوید کاسه را تکان دهید.
با اندازه گیری غذا و تغذیه دو بار در روز بجای گذاشتن همیشگی غذا در کنار حیوان، Dobie تان را در وضعیت خوبی نگه دارید. اگر مطمئن نیستید اضافه وزن دارند، سنجش چشمی و آزمایش عملی را روی آن ها انجام دهید.
ابتدا به آن ها نگاه کنید. باید بتوانید کمرش را ببینید. سپس دستانتان را روی پشتش قرار داده، انگشتان شست را در امتداد ستون فقرات بگذارید درحالیکه انگشتان به سمت پایین باز شده اند. باید بتوانید بدون فشار شدید، دنده هایشان را حس کنید اما نباید آن ها را ببینید. اگر نتوانید این کار انجام دهید پس آن ها به غذای کمتر و ورزش بیشتر، نیاز دارند.
مطلب مقدار غذای سگ می تواند در تعیین مقدار غذای سگ تان در روز به شما کمک کند.
رنگ پوشش و نظافت
پوشش براق و صاف Dobie کوتاه بوده و نزدیک به پوست قرار دارد. ممکن است یک لایه زیرین نازک در اطراف گردنشان داشته باشند. رنگ پوشش آن ها مشکی، قرمز، آبی، و حنایی می باشد. آن ها دارای نشانه های زنگ زدگی در بالای هر چشم هستند: روی پوزه، گلو، سینه، روی پاها و پنجه هایشان.
پوشش براق Dobie به حداقل نظافت نیاز دارد. آن ها تمیزند و بوی سگی چندانی ندارند. فریب طول پوشش آن ها را نخورید. پوشش کوتاه آن ها می ریزد. بهرحال شانه زدن هفتگی با دستکش نظافت و یا شانه لاستیکی، کافی است همانند حمام کردن Dobie هنگامی که در چیز بدبویی غلت زده و یا در گل بازی می کند. با این حال، حمام مکرر هم چندان ضروری نیست.
دندان های Dobie را حداقل 2 یا 3 بار در هفته مسواک بزنید تا رسوب تارتار و باکتری هایی نهفته در آن ها از بین برود. اگر می خواهید از بیماری لثه و بوی بد دهان حیوان جلوگیری کنید، مسواک زدن روزانه نیز بهتر است.
اگر ناخن های سگ تان بطور طبیعی نمی افتد، هر ماه یک بار آن ها را کوتاه کنید تا از شکستگی دردناک و سایر مشکلات جلوگیری نمایید. اگر بتوانید صدای کلیک ناخن ها روی زمین را بشنوید، پس آن ها خیلی بلند شدند. ناخن های سگ دارای رگ های خونی بوده و اگر بیش از حد کوتاه شوند، ممکن است خونریزی کنند و همچنین این امکان وجود دارد که دفعه بعد با دیدن ناخن گیر، با شما همکاری نکند. بنابراین اگر در کوتاه کردن ناخن های سگ تجربه ندارید، از یک دامپزشک یا آرایشگر بخواهید نکاتی را به شما ارائه دهند.
گوش آن ها باید هر هفته از نظر قرمزی یا بوی بد چک شود که می تواند بیانگر عفونت باشد. هنگام بررسی گوش های سگ تان، آن ها را با یک پنبه آغشته به گوش پاک کن ملایم و pH متعادل شده پاک نمایید تا از بروز عفونت جلوگیری کنید. چیزی را وارد کانال گوش نکنید. فقط گوش بیرونی را تمیز کنید.
دوبرمن تان را هنگامی که توله سگ است به مسواک زدن و معاینه توسط دامپزشک عادت دهید. بطور مکرر پنجه هایشان را در دست بگیرید. سگ ها به پاهایشان حساس اند و به داخل دهان و گوش هایشان نگاهی اندازید. نظافت را به یک تجربه مثبت پر از ستایش و پاداش برای حیوان تبدیل نمایید تا در بزرگسالی زمینه برای انجام معاینات آسان دامپزشکی و سایر اقدامات فراهم گردد.
همزمان با انجام نظافت؛ زخم، بثورات، یا علائم عفونت مانند قرمزی، حساسیت، و التهاب روی پوست، بینی، دهان، چشم ها، و پاها را بررسی کنید. چشم ها باید شفاف و فاقد تشرح یا قرمزی باشند. معاینه دقیق هفتگی به شما کمک می کند خیلی زود مشکلات سلامتی احتمالی را تشخیص دهید.
ارتباط دوبرمن با کودکان و سایر حیوانات خانگی
دوبرمن خوب پرورش یافته، یک سگ خانوادگی فوق العاده است. او قابل اعتماد و حافظ فرزندان خانواده است مشروط بر اینکه بخوبی اجتماعی شده و بطور مناسب آموزش دیده باشد. بچه ها باید نسبت به Dobie محترم و مهربان باشند و این سگ هم همین رفتار را خواهد داشت.
مانند هر نژاد دیگری، باید به کودکان نحوه نزدیک شدن و لمس سگ ها را آموزش دهید و همیشه بر تعامل میان سگ ها و کودکان خردسال نظارت کنید تا مانع گاز گرفته شدن کودک توسط سگ و یا کشیدن گوش یا دم حیوان بوسیله کودک شوید. به کودکان بیاموزید هنگام غذا خوردن یا خواب به سگ نزدیک نشوند و یا سعی نکنند غذای حیوان را بردارند. مهم نیست که سگ چقدر رفتار دوستانه دارد، هرگز نباید بدون نظارت با کودک رها شود.
آن ها همچنین با سایر سگ ها و حیوانات داخل خانه دوست هستند بخصوص اگر در کنارشان بزرگ شده باشند. اگر شما سگ های خارج از خانه تان را تهدیدی برای عزیزان خود بدانید، سگ دوبرمن می تواند نسبت به این گونه سگ ها، پرخاشگر و تهاجمی باشد.