آیا تاکنون به توله سگ خود یک استخوان جویدنی فانتزی جدید هدیه داده اید تا ببینید چگونه او به سمت باغ دویده تا آن را دفن کند؟ این کار، توهین نیست که سگ از هدیه شما متنفر است. در واقع معمولاً این رفتار کاملاً برعکس است. سگ ها اغلب با ارزش ترین دارایی های خود را دفن می کنند تا بعداً با خیال راحت آن ها را انبار نمایند. اما چرا سگ ها غذایشان و دیگر چیز ها را دفن می کنند؟ ما 6 دلیل دفن کرن سگ ها را بررسی کرده ایم.
1. غریزه
دفن اشیای با ارزش، نوعی بازگشت غریزی به مهارت های بقای اجداد سگ سانان وحشی سگ های ما به شمار می رود. گرگ، کایوت، و روباه هرگز نمی دانند وعده غذایی بعدی چه زمانی ظاهر می شود. بنابراین اگر به اندازه کافی خوش شانس باشند که پس از کشتن طعمه گوشتی باقی بماند، آن را در خاک خنک دفن می کنند تا از گزند نور آفتاب و لاشخورها در امان بماند. خاک به عنوان یخچال طبیعت عمل کرده و غذا را به مدت طولانی تری تازه نگه می دارد تا حیوان بتواند هنگامی که خوراک کمیاب است، مجدداً به آن رجوع کند.
این رفتار به “انبار کردن” معروف است و اگرچه بیشتر بی ضرر بوده اما اگر سگ شما در حال دفن و رجوع به اقلام فاسدشدنی باشد، می تواند مشکل ساز شود. درحالی که بعضی از سگ ها دستگاه گوارشی قوی از اجداد وحشی خود به ارث بردند اما برخی دیگر طی قرن ها پرورش گزینشی، معده های حساسی پیدا کرده اند. اگر تصمیم دارید به سگ خود گوشت و استخوان تازه یا خام بدهید، بهتر است مطمئن شوید که فوراً آن را می خورد.
2. اضطراب
برخی از سگ ها به دلیل تجربیات منفی در گذشته خود ممکن است غذا و خوراکی ها را دفن کنند. توله سگ هایی که در حیاط خلوت و موقعیت های موقتی پرورش یافته اند ممکن است برای کسب منابع محدود، مجبور به رقابت با سایر سگ ها و حیوانات شده باشند.
حتی این سگ ها پس از نجات نیز احتمالاً بسیار مضطرب بوده و می توانند اسباب بازی، استخوان، و خوراکی های خود را داشته باشند ولی ترجیح می دهند آن ها را در مکانی امن و مخفی، دفن کنند. این رفتار ممکن است خود به خود و به محض اینکه سگ شما متوجه شود که سالم است و بطور منظم به آن غذا داده می شود، از بین برود. اما اگر برطرف نشد، از دامپزشک خود مشاوره حرفه ای بگیرید.
3. حالت تهوع/بی اشتهایی
سگ هایی که از بیماری های تهوع رنج می برند، ممکن است تلاش کنند غذایشان را با “هوا دفن کنند”. معمولاً کاسه را با بینی خود دور کرده و یا سعی می کنند آن را با خاک خیالی بپوشانند. اگر ناگهان بنظر رسید که توله سگ شما غذا را پس می زند و علائم دیگری مانند استفراغ، اسهال، بی حالی، یا تغییرات رفتاری دارد؛ ممکن است زمان معاینه فرا رسیده باشد.
با این حال “دفن هوا” به تنهایی لزوماً به این معنی نیست زمان آن رسیده که به مطب دامپزشکی مراجعه کنید. سگ های بد غذا و آن هایی که خود را با رژیم غذایی جدید تطبیق می دهند نیز ممکن است این رفتار را از خود نشان دهند.
4. تغذیه بیش از حد
انبارکردن در حافظه پنهان حیوان ممکن است نشانه ای از سخاوت شما در رابطه با غذا و خوراکی ها باشد. این رفتار در یک سگ سالم نشان می دهد که بیش از نیاز خود غذا داشته و می تواند آن را برای بعد نیز ذخیره نماید. سگ های اهلی معمولاً طبق یک برنامه قابل اطمینان تغذیه می شوند و نباید حس کنند نیازی به ذخیره کردن غذای باقیمانده دارند.
رژیم های تجاری، مقدار غذایی که سگ ها باید در طول روز مصرف کنند را اغلب بیش از حد تخمین می زنند درحالیکه رژیم های خام و خانگی فاقد مواد پرکننده هستند یعنی اینکه مواد مغذی مورد نیاز سگ شما را می توان با غذای کمتری مرتفع ساخت. اگر برای تعیین میزان تغذیه سگ تان به کمک نیاز دارید، با دامپزشک خود مشورت کنید.
5. مالکیت
برخی از سگ ها نسبت به بقیه دارای حس مالکیت بیشتری هستند بویژه اگر در یک خانواده، چند حیوان خانگی زندگی کنند. در چنین حالتی ممکن است تصمیم بگیرند که دارایی های ارزشمند خود را زیر خاک حیاط خلوت، به صورت در هم در پتوهای تخت شما، و یا در شکاف های مبلتان پنهان کنند. همان طور که در بالا ذکر شد، این کار می تواند نشانه ای از اضطراب باشد. اگر سگ شما بیش از حد عصبی بنظر آمده و یا بشدت در خصوص اقلام خود تا سر حد حفاظت از منابع احساس مالکیت پیدا کرده، از یک مربی سگ یا رفتارشناس مشاوره بگیرید.
6. توجه طلبی
سگ هایی که اشیای متعلق به اعضای خانواده مانند کفش و ریموت تلویزیون را دزدیده و دفن می کنند، احتمالاً می کوشند تمایل خود را برای توجه بیشتر ابراز نمایند. توله های باهوش ما به سرعت یاد می گیرند که توجه منفی بهتر از عدم توجه است و درست همانند بچه های انسان وقتی احساس می کنند نادیده گرفته شده اند، از خود رفتاری بروز می دهند.
بخاطر داشته باشید که سگ های جویای توجه ممکن است بطور ناخواسته در صورت بلعیده شدن یک شی دزدیده شده، خود را در معرض خطر قرار دهند. اگر سگ تان، شما را مطلع نماید که حوصله اش سر رفته و نیاز به توجه بیشتری دارد، پاسخ می تواند به همین سادگی باشد که هر روز 20 دقیقه را برای بازی یک به یک و یا قدم زدن با هم، به آن اختصاص دهید.